Ttula en dan naar huis!

Hallo allemaal,
Dinsdagmiddag om 17.00 uur rijden we Ttula weer binnen. De wegen in deze wijk zijn echt heel slecht. Het heeft in de tussentijd ook erg geregend. Bijna alle wegen op onze reis hadden minder hobbels en kuilen, ongelofelijk eigenlijk. Op weg naar Happy Times worden we al uitbundig begroet door veel kinderen. Het voelt als thuis komen. De begroeting van Peter en familie is dan ook uitbundig. Vers fruit staat al weer op tafel op ons te wachten en er is veel aandacht voor onze verhalen. Maar wij hebben belangstelling voor de bouw, hoe ver zijn ze, is de ruwe vloer af? Peter vertelt dat alles is gegaan zoals afgesproken, maar dat het dak door de open voor en achterkant wel erg veel wind ving tijdens de regenbuien. Ze hebben maar alvast een steiger gebouwd. Voordat we gaan inpakken nemen we als groep het besluit om opdracht te geven beide kanten dicht te maken. De mansion (voorman) wordt gevraagd een offerte te maken die wij samen met de beide Peter(s) in Bulenga zullen bekijken. Dan is het inpakken. Alle kleding die iedereen wil achterlaten, wordt op één bed verzameld samen met wat lesmateriaal, kleurpotloden en andere kleinigheden. Als alle koffers zijn ingepakt, er een extra auto is geregeld en iedereen afscheid heeft genomen, rest ons nog wat foto’s en een laatste blik op Happy Times en Ttula. Peter Wagaba gaat met ons mee. We gaan voor het laatst op weg naar Bulenga en ervaren weer de drukte van het leven op straat in een sloppenwijk. Iedereen is daar te vinden waardoor we slechts stapvoets rijdend de wijk uitkomen. Als we bij Martin en Flavia aankomen is het al laat. Er staat weer thee en een heerlijke maaltijd voor ons klaar, maar veel tijd hebben we niet. Voor deze avond staat de evaluatie op het programma. De groep spreekt met elkaar over alle aspecten van deze reis terwijl Cees met Peter Mutale het contract voor de website afrond. Als om 00.30 uur die avond het licht uitgaat in het kantoor van Martin, staat alles in de computer en op de stick en is iedereen klaar om de volgende dag naar Kampala te gaan voor de laatste inkopen.
Woensdag. Om 08.30 is iedereen op. Na een uitgebreid ontbijt met brood, pannenkoeken en eieren gaan we op weg naar Kampala. Vervoert in een nieuwe bus worden we afgezet in een speciaal ingericht binnenplein voor toeristen. Alle stalletjes met souvenirs, zo’n 40, zijn er op een rij gezet en je kunt er werkelijk alles kopen. Sieraden, houten beesten, maskers, schilderijen, tassen, stoffen, kleding, shirtjes en natuurlijk de djembe’s. Mariëlle, Jesse, Kristel willen er allemaal één. En dan begint het handelen en afdingen. Voor zo’n 30.000 shilling ben je de gelukkige eigenaar van een prachtige inheemse trommel. Gelukkig hebben we veel lege koffers bij ons die we weer goed kunnen vullen. Ook is het zoeken naar een cadeautje voor onze onfortuinlijke Monique. Nadat iedereen voor iedereen thuis is geslaagd en er ook nog een paar flessen Amarula, een Zuid-Afrikaanse likeur zijn gekocht, gaan we terug. Flavia heeft inmiddels het eten al klaar staan en om 15.00 uur start het afscheidsbuffet met de kinderen van Peter, één van de docenten van Happy Times en de beide Peter(s) en Flavia. Martin kan helaas niet aanwezig zijn omdat hij nog bij één van zijn projecten moet assisteren. Behalve het heerlijke eten met o.a. kip, gefrituurde banaan en rijst, zijn er de verschillende afscheidsspeeches. We bedanken Flavia, Peter Wagaba en Peter Mutale voor hun hulp en betrokkenheid bij de groep en het proces en Cees heeft namens de groep voor hen allemaal een door de groep gesigneerd boek als aandenken. Daarna is het woord aan Peter Wagaba. Hij bedankt de groep voor de inzet bij het bouwen en adviezen voor het vervolg en heeft voor iedereen, ook voor Monique een prachtige hoed met naam en een oorkonde. Als laatste wordt het contract met Peter Mutale ondertekend voor het vormgeven en hoosten van de website van Happy Times. Met iedereen op de foto, besluiten we ons verblijf in Bulenga en gaan met de nieuwe bus naar het vliegveld. Alle bagage wordt op het dak vastgezet en iedereen past er net in.
Na een tocht van meer dan een uur komen we aan bij Entebbe airport. Peter vertelt dat we verschillende keren gecontroleerd zullen worden, wat ook zo is voordat we door de douane kunnen. Buiten nemen we voor het laatst afscheid van de beide Peter en drukt Peter Wagaba Cees nog een brief voor de groep in handen. Door de douane gaat soepel. De bagage is een stuk lichter dan op de heenreis en ook de trommels kunnen makkelijk mee. In de vertrekhal verveeld de rondtocht langs de taxfree shops al snel en is het wachten op inchecken. Als we nog maar net zitten voor een kopje koffie, komt er al een medewerkers van de luchthaven vertellen dat het vertrek allemaal wat sneller gaat en of we naar de gate willen gaan. Voordat we in kunnen stappen, neemt Cees het woord en leest de brief van Peter Wagaba voor aan de hele groep. Peter spreekt in de brief vanuit zijn hart, iets dat veel indruk maakt. Als we in het vliegtuig zitten laat iedereen op zijn eigen wijze de 17 dagen aan zich voorbij gaan.
Donderdagmorgen 06.30 uur. Na een voorspoedige vlucht, met weinig of geen slaap, komen we stipt op tijd aan op Schiphol. Bij de bagageband nemen we afscheid van elkaar, want buiten wacht ons het weerzien met de familie. We lopen de bagagehal uit. Er is een warm welkom in de aankomsthal 3, een groot spandoek en veel vrienden en bekenden. Hier eindigt een indrukwekkende reis naar Oeganda, niet ver van waar die ook begon. Wat overblijft zijn de persoonlijk contacten, de film, de foto’s, de ervaring en ook heel veel verhalen.