Al aardig onderweg

Beste volgers en andere lezers,

Eindelijk is het zover, we zijn in Ttula - Oeganda, net buiten de hoofdstad Kampala.
De vlucht is rustig verlopen. Eerst van Amsterdam naar Kigali ( Rwanda ) Daar hebben we een tussenstop gehad van ongeveer ander half uur. Daarna zijn we door gevlogen naar Entebbe, een Oegandese stad vlakbij Kampala. Op vliegveld ging het allemaal heel erg snel en voor we het wisten reden we van de parkeerplaats. Alle koffers in één auto en wij allemaal in een busje. Inmiddels was het donker geworden, we dus konden niet veel van de omgeving zien, toch was het onderweg zeker niet saai. Er stonden heel veel mensen langs de weg in kleine kraampjes/hutjes die hun waar stonden te verkopen. Of er nog op dat late tijdstip iets verkocht werd betwijfelen wij. Na ongeveer een uur (23.00 uur) kwamen wij aan bij Martin S Mpanga en werden verrast met een overheerlijke maaltijd. Na een korte nacht werden we vroeg wakker door iemand die in de buurt met een megafoon een onverstaanbare boodschap vertelde. Dat bleek het plaatselijke nieuws te zijn. Het ontbijt was heerlijk en daarna zijn Cees en Kristel gaan praten met Martin en de 2 Peters. Peter Wagaba is begonnen met de school en de Peter Pointer is een vrijwilliger. De eerste plannen over de werkzaamheden, de bezoeken aan de gemeenschap en de excursies werden gemaakt, maar niets staat vast natuurlijk, op de Afrikaanse manier! Na nog wat van onze luxe genoten te hebben gingen we op weg naar het project in Ttula. Met 13 mensen in een busje is toch echt wel warm! Gelukkig is er nu nog meer te zien en te beleven in het daglicht. Onderweg worden we even met onze neus op de realiteit hier gedrukt. Wordt je hier aangehouden door een agent, kun je het best gelijk je portemonnee trekken, dan kan je binnen 5 minuten weer verder. Rond twaalf uur was het dan eindelijk zover, we reden het terrein op van Happy Times Primary school Ttula. Vanaf het speelveld wordt we toegejuicht zodra we in zicht waren. Gelukkig krijgen we eerst de kans om onze spullen weg te brengen en even op te frissen. Ook hier is een kok ingehuurd die enigszins westers eten voor ons verzorgd, tot nu toe is alles heerlijk! Na de lunch werden we opgewacht door de kinderen. Als eerst stelden de leraren zich voor, toen wij en daarna mocht een groep leerlingen laten zien en horen wat ze hadden ingestudeerd. Het was erg schattig om hun enthousiasme te zien. Daarna hadden we even tijd om wat te kletsen. Het is geweldig om te zien dat er een hele groep kinderen verzameld als je er één iets vraagt. De mannen, voornamelijk Floor en Joop, ontfermden zich daarna over het bouwproces. Nu staan er de buitenmuren voor 5 lokalen, maar het dan is nog maar gedeeltelijk af en de muren en de vloer moeten afgewerkt worden. Ook de hoeveelheid meubilair laat te wensen over. Een aantal knopen zijn doorgehakt en laat in de middag konden we een begin maken aan het egaliseren van de muren van het eerste lokaal. Vele handen maken licht werk. Na het werk dachten we ontspannend wat te gaan zingen. De kinderen waren inmiddels naar huis, dachten we. Nadat we de eerste klanken gespeeld en gezongen hadden, werd het al een stuk drukker in het lokaal. Uiteindelijk zaten we met een grote groep kinderen Engelse én Nederlandse liedjes te zingen. Erg leuk! Na het avond eten hebben we duidelijke afspraken gemaakt over het bouwen, dinsdag gaat het van start. Na een gezellige avond met elkaar en met de Peters was het tijd voor welverdiende nachtrust.

Vanochtend konden we beginnen met bouwen. Onder het ontbijt werden de eerste spullen geleverd, dus we konden snel aan de slag. In het eerste lokaal zijn de muren gepleisterd. En het dak wordt afgemaakt. De lokale bevolking is hard aan het werk en wij dragen een steentje bij met wat we kunnen: water halen, cement scheppen, zagen en vooral vernieuwende ideeën aanleveren. Ze zijn hier erg blij met de kennis die wij meebrengen is de vorm van onze oudere groepsgenoten. Voor de Peters is het een hele belevenis, maar ook heel inspirerend, wordt ons verteld. Peter Wagaba is druk bezig met iedereen bellen die materialen kunnen leveren en de andere Peter gaat samen met een paar van ons een website opzetten, om Happy Times als project op de kaart te zetten en zo hopelijk meer steun te krijgen. We brengen hier nogal wat teweeg dus, geweldig! Het is leuk om de kinderen voorbij te zien rennen en horen dat ze een lied zingen wat je ze net hebt geleerd, zij genieten waarschijnlijk ook!

Op dit moment zijn er een paar onderweg naar de ‘super’markt. Er wordt daar suiker, zout en zeep ingeslagen. Deze cadeaus zouden we vanmiddag brengen naar mensen in de gemeente die zelf niet veel hebben. Het zijn veel oudere mensen die voor hun kleinkinderen, die op deze school zitten, zorgen. Dat wordt waarschijnlijk ook weer een hele ervaring. Helaas regende het de hele middag en hebben we besloten om morgen bij iedereen langs te gaan. De werkzaamheden in de lokalen kunnen gewoon doorgaan. De stukadoors gaan vandaag door totdat het eerste lokaal klaar is, morgen het tweede.

We hebben hier tot nu toe een mooie tijd en beginnen al te wennen aan de Afrikaanse gewoontes en geuren (positieve en negatieve). Als alles volgens plan loopt (ja we weten het, plannen zijn gevaarlijk hier), dan kunnen we het gebouw mooi afmaken en echt iets bijdragen aan de ontwikkeling van de kinderen.

Bedankt voor al jullie reacties en medeleven.

Jullie horen vast weer snel iets van ons! Groetjes!